Nos hoteis de Pamplona, ao chegares á recepción, atopas un plano da cidade xunto cunha guía para gozar dos mellores pinchos en Iruña.
Trátase dunha guía completa –en inglés e español– con todo o que debes saber sobre os vinte e poucos locais de pinchos seleccionados.
Nome, enderezo, teléfono, barrio, horario, prezo medio dos pinchos, descrición, premios recibidos, especialidades e ‘outras ofertas’.
Despois de todo o día no coche e do desastre de comida na área de servizo decidimos homenaxearnos ás primeiras de cambio cunha cea de pinchos.
Disque o modelo polpular é a peregrinaxe por unha das zonas tradicionais (a zona centro, arredor da mítica rúa da Estafeta).
Media bebida e un pincho en tantos locais como che dea o corpo.
Pero tamén son moitos os bares que ofertan un ‘menú de degustación de pintxos’.
Un destes, o Chelsy, está fronte por fronte ao noso hotel, na rúa Iturrama 20.
A guía anima dicindo que se trata dun establecemento con ‘gran dedicación ao pincho’, que conta cunha ‘gran barra na que se poden atopar pinchos desde parrulo, changurro, bacallao ou crêpes, ata xamón ibérico’, que as especialidades son o ‘Petit suisse de parrulo con fungos’ e o ‘Langostino agridoce con espárrago trigueiro e cabaciña’, que ‘dispón de carta de pratos combinados e bocadillos e de dous menús de pinchos de 11,20 e 15,30 euros’. O prezo por unidade vai dos 1,60 aos 3,00 euros.
Pedimos un de cada un dos dous menús de degustación de pinchos que, cun ritmo un chisco acelerado, desenvólvense segundo vén a continuación:
Milfollas de pataquiñas con micuit de foie e vinagreta de Módena (1º)
Foie fresco á prancha con cabelo de anxo (2º menú)
Langostino agridoce con espárrago trigueiro e cabaciña (1º)
Alcachofas con langostinos (2º)
Popieta de brandada de bacallao, pil pil e pisto (1º)
Crêpe de mexillón con prebe de setas (2º)
Pemento recheo de peixe e crema de marisco (1º)
Canelón de mousse de morcela (1º)
Torrada (2º)
Tella con xelado e laranxa (1º)
Como vedes, un límite moi difuso e impreciso entre pintxo, pincho, tapa, ración, etc.
En todo caso unha bacanal para os sentidos, o paraíso para moitos comellóns: dez bocados a cada cal mellor en doses mínimas pero suficientes para derrotar ao gusaniño nocturno dunha soa sentada.
Certo que os dez pinchos non alcanzan o mesmo nivel. Pero, e neste caso inclúo aos premiados, a vara de medir non está tanto no propio éxito do pincho como nos gustos individuais de cada comensal.
No meu caso a curva de sabores comeza a baixar desde o principio, alcanza a zona media coa crêpe e sitúase baixo mínimos na morcela; malia o seu éxito nesta zonas, a morcela é un dos bocados máis afastados das miñas preferencias en sabores e texturas. Logo, cos doces, recuperaría –case– o seu mellor nivel.
Logo, tres noites despois, repetimos modelo na zona do Laurel en Logroño.
Algún día haberá que falar máis polo miúdo de toda esta moda dos pinchos, tapas, racións ou como queiramos chamalos.
