chef ricardo costa. restaurante do yeatman hotel

Xa sen preámbulos (ver The Yeatman no Porto, Hotel e Restaurante) pasamos ao que deu de si a fantástica comida no Yeatman.

 

O comedor é a quintaesencia da filosofía do hotel.
Conforto, delicadeza, acollemento, equilibrio, frescura, beleza, luz.
Atención extrema.
Vistas espectaculares.

  

Os menús están bautizados coas denominacións dos máis exclusivos viños do Porto e, con certas dúbidas, decidímonos polo Late Bottled Vintage, o máis curto dos tres. Consta das boas vindas do Chefe, dúas entradas, un prato de peixe, un de carne, dúas sobremesas, os cumprimentos do Chefe pasteleiro e o café con mignardises. Total, 70 euros menú. Para beber quedo a medias da degustación de viños: un espumante de alvarinho para comezar (Soalheiro), un tinto do Douro para os pratos fortes e un Tawny de 20 anos para todos os doces (Taylor’s).

 

Aceite virxe do Douro e manteiga salgada.
Aperitivos de bocado con profusión de técnicas, variedade de materias primas e máis dun guiño á tradición portuguesa. Desde unha ameixa sobre escuma semella que da propia coción ata unha interpretación de rissóis de rabo de touro, o inevitable foie neste caso envolto en pato, o puré de chícharos, etc.

Os cumprimentos do Chef veñen en forma de atún en diferentes texturas. Un bocado maxistral que xoga visualmente co comensal: ben se podería confudir cunha torta de chocolates diversos.

 

Vieiras & Santola: vieira caramelizada com canelonni de santola, azeitona molecular e caldo de tomate verde con azeite. Unha vieira no seu punto sempre é un bocado agradecido, pero se a mesturas con centola, unha oliva que estoupa volvéndose líquida na boca e o caldo de tomate…
Favas: Capuccino de favas com brandade de bacalhau, raviollis de crustáceos e azeite de citrinos. Outra mestura explosiva; o ‘capuccino’ de fabas, moi potente; o puré de bacallao, na tradición dos bacallaos portugueses; o raviolli, unha bocalada de mar. Prato de sabores moi potentes que se fusionan sen problemas. Por momentos vénme ao padal a memoria dalgúns dos sabores intensísimos do Alborada.

 

Pescada da Póvoa: com escamas de batata vitelote, puré de beringela com caril, alcachofras, espargos e azeite de limão. Malia profusión de sabores, prato suave cunha conxunción perfecta. Serve, ademais, para aprender que a vitelote é unha pataca escura, de cor moi semellante á lombarda, e o caril unha interpretación do curry, entendido ben como prebe, ben como preparación (‘ensopado’)
Cabrito de Terrincho (D.O.): cozinhado a dois tempos, polenta frita, endivia balsâmica, creme de amêndoa tenra e laranja. Agradecemos que neste caso a carne sexa a proposta máis suave da comida. Por uns momentos volvo ao pasado e xúlgome carnívoro. Simplemente perfecto. Gústame especialmente o acompañamento da endivia balsámica.

 

O Queijo Fundido: Creme de queijo com maça granny smith, pinhões, nozes, mel e pão trufado. A suavidade feita sobremesa.
O Chef pasteleiro tamén manda o seu presente fóra de carta: unha base de torta de améndoas, xelado e unha tella. A base, de froitos secos, un dos bocados máis saborosos da comida.

 

Ruibarbo: Crumble de ruibarbo com hortelã, sorvete de piña colada e molho de caril.
Aquí domina o pastel de ruibarbo e menta, fantástico, escoltado á perfección polo xelado de piña colada.
A sobremesa do menú é o ruibarbo, pero non hai ningunha obxección a servirnos un ruibarbo e outra das sobremesas da carta: os chocolates.  
Chocolate. Coulant? Molten Chocolate Cake? Vulcão? Brownie? Despois de todo tanto ten, matizacións para unha paternidade que, pasada polo tamiz da súa creatividade, pasa a ser do cociñeiro que a adaptou, neste caso o Chef Pasteleiro José Bastos. Pastel de chocolate, gelado de avelá e molho de café.

  

Infusão do Chefe ou Café & Mignardises.
Unha infusión e un café.
No tocante ás ‘mignardises’, as natas, simplemente sublimes, á altura dos pasteis na propia Fábrica de Belém, un bocado do que non me canso nunca… e estas son realmente especiais. Tamén moi logrados os bombóns tipo Ferrero, neste caso moi por riba dos industriais.
O que non acabo de ver moi claro son as diferenzas entre isto das ‘mignardises’ e os ‘petit frous’.
Preto de tres horas de sentidos a flor de pel.
Unha comida das que marcan un antes e un despois.
Non creo que The Yeatman tarde moito en herdar a estrela da Casa da Calçada. E, desde a miña particular valoración, sen dúbida, disputará o título de Restaurante do ano ao Alborada.
The Yeatman
Rúa do Choupelo
4400-088 Vila Nova de Gaia
Teléfono: 351 22 013 3100
Fax: 351 22 013 3199
E-Electrónico
Web
GPS: 41º07’59”N  8º36’47”W
Localización en Mapas de Google

the yeatman en porto. hotel e restaurante

A crónica das grandes comidas non debe ser despachada nun par de liñas como quen describe a churrasquería da esquina. Perfecta, si, pero iso, non máis (nin menos): unha churrasquería.
As comidas e os locais excepcionais acadan esta categoría pola suma de incontables, grandes, pero tamén pequenos, detalles.
Como xa ocorreu nalgunha ocasión anterior (e non hai moito), Unha comida memorable  e Restaurante Alborada, espírito de Galicia, hai veces nas que para transmitir todo o que para ti representou esa comida especial, debes tentar transmitir algunha das características que che levaron ao calificativo de excepcional.

   

The Yeatman é un ambiciosísimo proxecto de lecer de luxo no Porto.
É a nova aposta dun, aínda que familiar, dos máis potentes grupos empresariais do Douro (Fladgate Partnership). Adegas como Taylor’s, Croft ou Fonseca-Porto. Restaurantes como o Barao de Fladgate. Ou hoteis como, no seu momento, o Vintage House do Pinhao, creado pola familia Yeatman-Fladgate e vendido posteriormente a unha cadea internacional.

    

The Yeatman defínese como ‘hotel vínico’. Situado entre as adegas de Vila Nova de Gaia, na súa parte alta, concentra toda a esencia da tradición inglesa do Douro e un requinte actualizado ás correntes estéticas do momento.
Aínda que podería semellar incompatible, a fusión da estética inglesa cos canons do menos é máis, acada un nivel realmente sorprendente nas dependencias deste hotel que emana conforto, luxo, sosego, por cada centímetro sexa de mármore, de madeira ou de cálida alfombra que pisas.

     

Cada un dos oitenta e dous cuartos do hotel está personalizado tomando como referencia un dos produtores de viño ‘parceiros’ do hotel; o parceiro  expón cadros e obxectos alusivos á súa rexión e ás súas tradicións tanto vínicas como populares procurando deixar a súa impronta na decoración.
Cada un dos oitenta e dous cuartos conta coa súa propia terraza.
Porque, claro, un dos distintivos do Yeatman son as súas espectaculares vistas, aos tellados das caves de Gaia, ao Douro, ao Porto…

 
 

Seis niveis de cuartos, xardíns e terrazas, spa, piscina exterior e interior panorámicas, recunchos insospeitados, viñoterapia… e por fin o restaurante.
Na liña de decoración, requinte e benestar do resto do hotel, fichan para os fogóns a un número un da gastronomía do norte de Portugal, o chef Ricardo Costa, único que, desde a súa anterior etapa na Casa da Calçada de Amarante, acadou unha estrela Michelín para o Portugal que tamén existe: o do Douro para arriba.

 

Por fin, e como aspecto moi pouco habitual nestes lares, o Yeatman conta ademais co chef pasteleiro José Bastos, encargado de manter nas sobremesas o nivel que Ricardo Costa ofrece na parte dos salgados.
Tres menús de degustación diferentes, Menú executivo, (os catro con cadanseu menú de viños paralelo), Jantares vínicos os xoves, ampla carta con propostas tradicionais e actualizadas… e disque a mellor oferta de viños portugueses de todo o país cunha bodega formada por 26.000 botellas, algunha delas embotelladas en exclusiva para o Yeatman.
En breve pasamos ao que deu de si a comida.

o clube da gula

Onte sábado 5 era o día das inauguracións simultáneas de temporada no barrio Bombarda de Porto.

Segue a ser un acontecemento óptimo para pasar unha tarde-tardiña-noite de sábado. Onte había non menos de vinte inauguracións de exposicións nas salas de arte, animación nas rúas, actividades para cativos, programas propios preparados por moitas das tendas, etc.

    

Aproveitando a circunstancia decidimos probar un novo restaurante en Porto, dentro do propio barrio das artes.
O Clube da Gula ocupa unha casa señorial do século XX no corazón do barrio, xusto a carón da porta traseira do CC Bombarda (acceso pola rúa Professor Jaime Rios de Sousa).

   

O palacete, pintado no amarelo dos afíns á monarquía, ten unha pequena tenda gourmet no baixo e o comedor na planta principal. Perfectamente actualizada, a decoración conxuga elementos orixinais (piso, espazos, portas, ventás) con aportacións sobrias en branco, negro e vermello. Tres espazos diferenciados, un pequeno comedor interior, un xardín-terraza moi agradable e a galería que se abre ao xardín.

     

A carta autoproclámase creativa con raíces portuguesas e ten propostas realmente tentadoras. Dividida en entrandas frías, entrandas quentes (con peixe, sopas, ensaladas, vexetariano…), pratos (do mar e da terra) e sobremesas; ademais, pratos da cociña tradicional (arroz de tamboril, de cabidela, cozido, tripas, etc.) por encargo. Conta con oferta de peixe e carne específica para os máis cativos.
Todos os pratos veñen acompañados dunha suxerencia de viño de acompañamento.

De entrante pedimos o presunto, o prato de queixos nacionais e os ‘mexilhões panados com puré crocante de queijo de cabra’.

    
         

Camarão tigre refrescado aom Alvarinho Salada gourmet, sobre ninho de esparguete negro de sépia salteado em manteiga de alho. Queijo de cabra assado con figos e mel envolto em massa filo. Polvo confitado em azeite ao louro e tomilho, sobre batatinhas novas, maionese de alho e coentros, e grelos. Costelinhas de proco preto em vinha de alhos com arroz de carqueja no forno.

   

Bolo frio de chocolate negro, creme de morangos e frutos do bosque e bola de gelado. Bolinho chocolate quente, creme de morangos e frutos do bosque e bola de gelado. Degustaçao de gelados e sorbetes.
Bebimos cun rosado sen transcendencia pero perfecto para a calor que ía.
Saímos por pouco máis dos trinta euros por persoa.
Globalmente diría que Clube da Gula é un local OK.
En xeral todos os pratos resultaron correctos pero ningún mereceu unha valoración superior por non saír ningún desa corrección un tanto aséptica e liñal.
En moitos momentos dá a impresión de ser un local ‘familiar’, concepto este que está moi lonxe da estética e oferta, e mesmo do barrio que envolve ao Clube da Gula.

A oferta gourmet en Porto é ampla como para probar novas alternativas e mesmo repertir máis dunha das coñecidas antes que volver a este Clube da Gula.
Iso si. Se non se coñece paga a pena coñecelo, en especial se andas de visita polo quarteirao Bombarda e aproveitas unha xornada de festa por inauguración de temporada artística.
Clube da Gula
Rua Professor Jaime Rios de Sousa 19
4050-309 Porto
Teléfono-Fax: 351 220 934 229
Móbil: 351 914 655 220
E-e: geral@clube-da-gula.pt
Web: www.club-da-gula.pt
Localización en Mapas de Google
GPS: 41º08’55”N  08º37’13”W
Guía BCBM: Mencionado