porto, destino turístico de excelência

Porto segue a estar de moda. Continúa a ser un destino turístico recomendado por axencias e operadores de todo o mundo.
Os motivos? Múltiples e variados. Nin é o momento, nin posiblemente o lugar para enumerar as ‘excelências’ da cidade de Porto –e non o pasemos por alto, toda a rexión do Douro– para que o norte de Portugal se manteña nun estatus turístico difícil de igualar.

Vaias por onde vaiais, o Porto ferve.
O pasado sábado tocounos pasear a Foz, un dos barrios máis atractivos, complexos e completos da cidade.

Comimos nun dos lugares de rabiosa moda: a Casa de Pasto da Palmeira, e tomamos o café en Tavi –tentámolo no Praia da Luz pero estaba imposible–. Logo gran paseo e escaparates pola avenida de Montevideu-Brasil. Certo que o día axudaba, pero resultou certemente espectacular.

 
 

A casa de pasto da Palmeira está na rúa do Passeio Alegre, fronte aos xardíns, con todo o Douro de decoración.
É un local bastante pequeno, con tres espazos diferentes: a terraza (óptima para un día como o sábado se non fose polo exceso de sol), unha pequena barra na sala intermedia, e o comedor –non máis de 20 lugares– ao fondo.
Todos son espazos rompedores, moi divertidos, sen límites á creatividade (por certo, un dos ingredientes básicos do éxito da receita do Porto actual).

O chef, Joao Lameiras, comparte éxito co seu outro local, tamén nunha zona que ferve, a rúa das flores (o LSD, Largo de Sao Domingos)

A carta está formada a base de ‘pratinhos’ perfectos para compartir. O Queijo frito com compota de bacon (pao tostado e pickles caseiros), as Lulas com chouriço de porco preto (e batata nova e migas de alho e salsa), ou as gambas salteadas com limao e manteiga (com cevadotto de tomate e ervas) son algúns exemplos.
Logo, un par de pratos algo máis contundentes (sen pasarse): a Coxa de pato confeitada (com batata nova e tomatinhos assados com tomilho) ou a Presa ibérica grelhada (com cogumelos e figos).

 

Pedimos a tábua de queixos portugueses (con compota de cebola), o ovo estrelado e berenxena frita (con xamón ibérico e crema de tomate) e as tartaletas de bacallao (con pemento e crema de oliva).

Tres bocados orixinais, divertidos e certamente ricos. Non acabo de decantarme por ningún deles; os tres nunha liña bastante semellante.

 

Para as sobremesas, un xeado caseiro de chocolate, e o Bolo de chocolate da Sandra picante (de suspiros caseiros e com natas).
Podo garantir que o bolo realmente picaba.

Comimos con cervexa e pagamos 17€ cada un.
Certo que, por cantidade, ben tería entrado un pratiño máis entre os dous, pero a verdade é que o prezo resulta altamente suxestivo (e había que deixar un hoco para os doces do Tavi).

Sen dúbida é un lugar para coñecer.
Quizá, para saborealo en todo o seu explendor, habería que coñecelo pola tardiña-noite, pero disque nas fins de semana resulta imposible conseguir unha mesa.

Casa de Pasto da Palmeira
João Lameiras
Rúa do Passeio Alegre, 450
4550, Porto
351 226 168 244
Faceboock
GPS: 41º08'51.3"N  08º39'59.1"W
Localización en Mapas de Google

comer (ben) nun muíño

Os muíños están de moda.
Recoñezo que si, que a maioría están en paraxes paradisíacas que se venden por si soas (fóra) e moitos foron rehabilitados con criterio (por fóra e dentro).
Pero non abonda con isto.
Se do que se trata é de reconvertelos en locais de comida deben, ademais, ofrecer comida (e non só dar cousas de comer).

  

Onte, o grupo da Illa, para despedir a tempada de verán (a de verán, pois xa temos por aí algún que outro proxecto outonal), comimos nun muíño que reúne todos os requisitos para ser un local recomendable.
Chámase Muíño da Birta, está no lugar de Abuín, en Dena (Meaño), e en apenas un ano xa ten unha boa dose de clientela fiel.

 

Se algo diferenza o Muíño da Birta de locais veciños de apariencia semellante, é a carta. Ademais da tortilla, os calamares, as croquetas, o churrasco…, destacan unha serie de pratos máis elaborados, como o picantón en mollo de perdiz, o rabo de boi estufado, a faceira ou o bacallao á tranca.

  

De entrante pedimos unhas croquetas de choco, unhas xoubas e uns chinchos. As croquetas, boísimas, e os peixiños resoltos con absoluta eficiencia: moi ben fritiños.

  

Nos segundos houbo opcións para todos os gustos e os comentarios foron todos moi compracentes. A costela de tenreira, o rabo estufado, a costela de porco e os filetes de croca á prancha. Probei o rabo (disque un dos pratos estrela da casa) e estaba realmente bo; se acaso, o mollo un chisco desleigado, co aceite demasiado evidente, pero rico.

Eu, desde que o lin na carta, quedei na cabeza co picantón en mollo de pediz. E non me defraudou; estaba realmente rico.
Comimos cunha botella de albariño caseiro, outra de tinto mencía (Cepa vella), e bastante auga.

 

Coas sobremesas tamén cubrimos unha parte imortante da carta, desde as filloas (sen nada ou recheadas de mel, de chocolate, de nata, crema…), ata o flan de café, pasando polas tartas de chocolate (branco ou negro) ou polas de queixo.
O meu flan de café (con xelatina de café por riba), estaba saborosísimo.

  

Xa logo, fóra, nunha terraciña realmente apetecible, pasamos aos cafés e ás copas.
As copas son outro dos atractivos deste Muíño da Birta; mojitos (clásico, de amorodo ou de piña), as caipiriñas (tradicional, de kiwi, ou vozka), daiquiris, o cóctel Brita (ron dourado, licor de toxo, licor de plátano, soda, azucre de caña, menta e lima), os sen alcol (San Francisco ou mojito sen alcol), etc.
Tiramos polos mojitos (tres) e polas tradicionais gotas para o café.

 

Todo o anterior saíu por 24€ persoa, prezo que me pareceu moi axustado para todo o que comimos e bebimos.

Durante a semana teñen un menú do día de 8,50€ que pode funcionar moi ben.
Un muíño moi recomendable ao que me dá que imos volver.

O muíño da Birta
Lugar de Abuín, Dena
36968, Meaño
Teléfono: 691 383 882
GPS: 42º26’17.78”N  08º48’30.38”W
Localización en Mapas de Google
info@muinodabirta.com
Web