Invento do chef Rui Paula, chegado desde Alijó, onde se fixo un nome no Cêpa Torta, e que vén de abrir o DOP, no Palacio das Artes do Porto.
Malia o desapracible do día, ultimamente non estamos a ter nada boa sorte coa climatoloxía, a experiencia foi completa. Sen dúbida unha das mellores deste ano do que xa andamos pola sobremesa.
Todo intento de describir o contorno resultará infrutuoso, así que falo con palabras de Saramago i escribo que o contorno do DOC é, simplemente, a ‘oitava marabilla do mundo’, non en van, declarado Patrimonio da Humanidade pola UNESCO.
É luns ao mediodía -en Galicia ponte-, celebramos o noso aniversario i estamos os dous sos, con toda a atención do restaurante (por certo impecable nesa típica mestura portuguesa de proximidade e profesionalidade) para nós.
Pedimos o menú de degustación con viño ao copo, un branco de moscatel para o foie, un branco seco e un tinto maduro, loxicamente os tres de aquí, do Douro. Aceptables pero sen excesos. Salvo o Grandjó, acompañan sen aportar mínimas novidades.
Pedimos o menú de degustación con viño ao copo, un branco de moscatel para o foie, un branco seco e un tinto maduro, loxicamente os tres de aquí, do Douro. Aceptables pero sen excesos. Salvo o Grandjó, acompañan sen aportar mínimas novidades.
A festa comeza cunha degustación de aceites de colleita propia. De feito, os aceites do Douro forman parte da esencia do DOC que ofrece un menú específico co aceite como eixo inspirador.
No fondo dunha das cuncas de aceite, no momento, botan unhas pingas de vinagre balsámico.
Para comezar…
Terrina de Foie Gras em Vinho do Porto.
Vén sobre tosta de pan, unha capa de mazá, o mango desecado e adornado con redución de viño de Porto.
Eu son dos que sempre se deixa seducir por un bo Foie i este resulta dos realmente bos; a presentación e os complementos aportan variedade e riqueza ao prato.
O vinho Grandjó sublima a experiencia.
Un comezo inmellorable.
Terrina de Foie Gras em Vinho do Porto.
Vén sobre tosta de pan, unha capa de mazá, o mango desecado e adornado con redución de viño de Porto.
Eu son dos que sempre se deixa seducir por un bo Foie i este resulta dos realmente bos; a presentación e os complementos aportan variedade e riqueza ao prato.
O vinho Grandjó sublima a experiencia.
Un comezo inmellorable.
Continuando…
Trilogia de Dados do Mar.
Tres bocados de peixe (robalo, peixe sapo e mero) sobre unha cama formada por un potpourri de herbas e ensaladas.
Fantástico. Deses pratos que pola súa sinxeleza e naturalidade fanche pensar que isto de cocinar débeche ser ben fácil…
Trilogia de Dados do Mar.
Tres bocados de peixe (robalo, peixe sapo e mero) sobre unha cama formada por un potpourri de herbas e ensaladas.
Fantástico. Deses pratos que pola súa sinxeleza e naturalidade fanche pensar que isto de cocinar débeche ser ben fácil…
Mar
Risotto de Sapateira com Garoupa e Cigala, e Espuma de Caviar de Ouriço do Mar.
Puro equilibrio e conxunción. A base, ademais de cor, serve de ligazón para os outros compoñentes do prato; a cigaliña, de primeira, o risotto no seu punto exacto. Unha delicia.
Mágoa que as escumas resulten tan volátiles…
Risotto de Sapateira com Garoupa e Cigala, e Espuma de Caviar de Ouriço do Mar.
Puro equilibrio e conxunción. A base, ademais de cor, serve de ligazón para os outros compoñentes do prato; a cigaliña, de primeira, o risotto no seu punto exacto. Unha delicia.
Mágoa que as escumas resulten tan volátiles…
Intermezzo
A estas alturas da comida agradécese o contrapunto dun sorbete de limón que, ademais de refrescar a boca e asentar o estómago, axusta un tempo que empezaba a resultar un puntiño acelerado.
Terra
Carré de Cordeiro com Puré de Maçã Bravo de Esmolfe e Cogumelos salteados.
Todo sobre un gnocchi recheado de cogumelos. E o cordeiro, por riba, leva unha costra de herbas francesas ligadas con mostaza
Este prato fíxoseme un pouco forte e pesado de máis; cada vez son máis de bocados de peixe e menos de carnes, i menos aínda desta contundencia. Enfrontarme a este prato a estas alturas da comida resultoume algo difícil. É posible que resulte demasiado complexo, unha certa concesión a outro modelo de entender a comida.
Cuestión de gustos.
Claro que faltou tempo para compensarmos cun presente fóra do menú e tamén do común ou do que é normal en España.
Enterados dos motivos que nos levan a estar aquí e agora, tráennos un prato cun muffin de chocolate, unha bóla de xeado de améndoa e unha veliña acendida sostida sobre unha fresa. No medio, con chocolate negro acabado de fundir, ‘felicidades’. E de acompañamento, e para que poidamos brindar, dúas copas mediadas dun Porto de vinte anos.
Por momentos así é polos que eu adoro este país e estas xentes. Pola delicadeza, polos pequenos detalles, por este xeito de dar importacia a cuestións que para eles non deixan de ser anécdotas nimias.
Por momentos así é polos que eu adoro este país e estas xentes. Pola delicadeza, polos pequenos detalles, por este xeito de dar importacia a cuestións que para eles non deixan de ser anécdotas nimias.
E para acabar Trilogia de Degustação (Souflé de Limão, Zabaione de Vinho do Porto Tawny e Gelado de Amêndoa Tostada).
Tres momentos nun so. Tres presentacións, dúas cores, unha única sobremesa.
Tres sabores, tres texturas, tres temperaturas. Tres pequenas obras de arte.
Un final que eleva o ton xeral da comida.
Pagamos 160 euros, sesenta de cada menú e resto de complementos.
É un prezo elevado. Non hai ningunha dúbida. Creo lembrar que o máis alto que pagamos nas nosas andainas gastronómicas deste 2010.
Foi unha comida cara? Diría que non. Foi desas ocasións especiais nas que cando pagas non é que te alegres, pero si recoñeces un traballo, un servizo, un trato, unha decoración, un contorno, unha chea de detalles… Unha ocasión única.
É un prezo elevado. Non hai ningunha dúbida. Creo lembrar que o máis alto que pagamos nas nosas andainas gastronómicas deste 2010.
Foi unha comida cara? Diría que non. Foi desas ocasións especiais nas que cando pagas non é que te alegres, pero si recoñeces un traballo, un servizo, un trato, unha decoración, un contorno, unha chea de detalles… Unha ocasión única.
Segundo o meu criterio de valoración de locais, volveríamos?
Por suposto que si. A mágoa é non poder facelo unha vez ao mes, ou, como dicía o noso amigo José Luis, pena que unha experiencia así non entre pola Seguridade Social.
Por suposto que si. A mágoa é non poder facelo unha vez ao mes, ou, como dicía o noso amigo José Luis, pena que unha experiencia así non entre pola Seguridade Social.
Felicidades.
Restaurante DOC
Chef: Rui Paula
Estrada Nacional 222 Folgosa do Douro
5110-204 Armamar
Tfno: 254 858 123
Móbil: 910 014 040
Enderezo-E: doc@ruipaula.com
Web: Restaurante DOC
Web: Chef Rui Paula
GPS: 41º 9’ 6”N 7º 40’ 56”W
Localización en Mapas de Google
Revista Wine: 4,7/5
Mesa Marcada: 25 puntos, lugar 15º
BCBM Expresso: Garfo de Ouro
Michelín: Mencionado
José Silva: Destacado
No meu estudo dos Restaurantes do norte de Portugal ocupa o segundo lugar, unicamente superado polo Largo do Pao, cunha mención máis.
